Monday, June 21, 2010

Dementia! (English)

The wrinkles in my face
The Life I traversed in space

Life is beautiful and sunny
Mostly though..
But for few,to remind of -
Life is beautiful and sunny.

A long journey too far
not many have stayed on par

On my own leading my life
Loneliness - its a daily strife

May be today or tomorrow?
Padded up in the pavilion
and ready to go oblivion.

Ah! my memories are fading
Forgetfulness is endearing.
Oh God! save my head
Losing it I dread

Only my memories, I want to hold tight
it goes away fading, outright.

Memories die away like an ember
What I lost, I don't even remember.

Dementia, its a shadow in twilight
ever growing on me, on my memories.

Some day, I'll forget to remember
"who am i" and my meaning
Remember to forget -
From day one of living, one starts out dying.

I struggle, I fight back
my mind from losing
how long? the count I lost tracking.

Someday, I may not remember when
Dementia silently wins and proclaims
"Its all me and there is no you."

I live, I exist,
without knowing
I live, I exist
Until I forgot to breathe
One last time.

Sunday, June 20, 2010

Dementia!

கை விரல்களின் சுருக்கம்
கடந்து சென்ற
வாழ்வின் வரைபடம்.

பெரும்பாலும் சந்தோஷம்
மற்றவை
வாழ்க்கை பெரும்பாலும்
சந்தோஷமாய் கழிந்ததை நினைவுறுத்த...

நெடிய வாழ்வின் எச்சமாக
துணை வரும் தனிமை.
சொல்லிப்புரிய வைக்க
இயலாத தனிமை.
எல்லாரும் இருந்தும்
என்னுடன் என் நிழலாக ..

நாட்கள் மட்டும்
கடந்து போகும்
இதோ இதோ இன்றோ நாளையோ ...
உதறித் தள்ள வலியும் இல்லை.
பற்றி பிடித்திட பிடிப்பும் இல்லை.

விரட்டி வரும் மறதி
நினைவுகள் விழுங்காதிருக்க விழைவு.
இந்நாளின்
என் ஒரே பிரார்த்தனை.

என் நினைவுகள் மட்டுமே
என் ஒரே சொத்து.
ஆயினும் மறதி
நினைவுகள் தின்று தீர்கிறது.
பசித்து வீடு வந்த பிள்ளை போல
இன்னும் கொடு இன்னும் கொடு என்று.

தினம் நினைவுகள் மெல்ல
மறக்கின்றன..
நான் யார் என
அவ்வப்போது
நானே மறந்து போகிறேன்.

மரித்தல்
நினைவிலிருந்து ஆரம்பிக்கிறது.
ஆயினும்
போராடிப் போராடி மீட்டு வருவேன்
என் அடையாளம்.

இப்படியே
என் அடையாளம்
மீட்டு வரும் முயற்சியும்
ஒரு நாள் மறந்து போவேன்.
மறதி முழுதாய்
என்னைத் தின்று தீர்க்கும்.

அடையாளம் மறந்த
உயிருள்ள ஒரு மூட்டையாய்.
பிறந்த அன்று போல
மறந்த அன்றும்.

Tuesday, June 15, 2010

குரங்கு கை சிரங்கு

கருத்த பழம் .. (literal translation of Black Berry in Tamil)..

That is the title i thought of keeping for this.Then i realised there is a big business for QWERTY business phones out here. From Nokia (thatz ma fav) to Black Cherry - there will be lot of others, who will protest through tweets to twangs. So, changing the title to குரங்கு கை சிரங்கு.. excusez-moi. This post is about the travails of a guy who upgraded to a business phone recently... And this blog gonna be a multilingual one like Kites - the Box Office Bomb. Who expects a blog to be blockbuster? chalega re! Am doing justice by giving an English version of this post. very soon

It was more of a work based necessity that I needed to upgrade myself from a simple hai-hullo-bolnewala phone to a business phone. Am sharing my experience and observations, in the process of buying one.

குரங்கு கை சிரங்கு

ஹய் டெக் நண்பர்களுக்கு சிலருக்கு ஒரு வினோத வியாதி. ரெண்டு மாதத்திற்கு ஒரு தடவை, மார்கெட்டில் என்ன மொபைல் புதிதாய் வந்திருக்கிறதோ, அதை உடனடியாக வாங்க வேண்டிய கட்டாயம். அரிப்பு.
இணையத்தில் மொபைல் மார்க்கெட் வரும் முன்னரே, அதை பற்றிய ஆதி முதல் அந்தம் வரை தெரிந்து, அது குறித்து வலைப்பதிவுகளை அலசி, பிரித்து மேய்ந்து, ஒரு நடமாடும் களஞ்சியமாகவே இருப்பர்.
இதை மாதிரியான ரெண்டு ஜீவன்கள், நேரில் சந்தித்தால் இலக்கியத்தில் ரெண்டு புலவர்கள் நேரில் சந்தித்த அனுபவம் பற்றிய பாடல் போல இருக்கும். இலக்கியம் பற்றிய பற்றில்லாதவர்களுக்காக இது: இருவரும் புளகாகிதம் உற்று, பேருவகை அடைந்து, ஒரு வித பரவச நிலையில் இருப்பர் - இருவரில் யாராவது ஒருவருக்கு அலைபேசி அழைப்பு வந்து கலைக்கும் வரை.

இந்த மாதிரி ஆசாமிகளுக்காகவே, எக்ஸ்சேஞ் ஆபர் கொடுத்து (கெடுக்கும்) வைக்கும் அலைபேசி கடைகள் ஏராளம்.

கடையில் கேட்பாரோ? புதுசா கருத்த பழம் - சுட்ட பழம் வேணுமா, சுடாத பழம் வேணுமா?

காட்சி 1: பின்னிரவு காட்சி முடிந்து வரும் போது, சாலையின் சிக்னலில், நெடு நாள் கழித்து நண்பன் ஒருவனைக் கண்டேன். தலை கவிழ்த்து, உள்ளங்கையில் உற்று நோக்கியவாறு, அதி தீவிர சிந்தனையில்... சூழ்நிலையின் பிரக்ஞை அற்று இருந்தான். என்ன ஆயிற்று நண்பனுக்கு? விசாரித்ததில், கருத்த பழத்தில் அலுவலக மெயில் பார்த்திட்டு இருந்தானாம். நள்ளிரவில்! அலுவலகம் இருபத்தி நாலு மணிநேரமும் துரத்துகிறது.

காட்சி 2 : pizza hut . ஞாயிறு மதியம் ஒரு மணி. கணவன் மனைவி. இருவரும் எதிர் எதிரே. மேல் தட்டு உழைப்பாளிகள். ஏறக்குறைய அரை மணி நேரம் இருந்தனர். பேசிய வார்த்தைகள் இரண்டு வரிகளில் அடங்கி விடும்.
something like, "இதை ஆர்டர் பண்ணட்டுமா?" "சரி பண்ணிடுங்க". மீதி நேரம், தலை கவிழ்த்து இருவரும் தங்கள் கருத்த பழத்தின் டிராக் பந்தை உருட்டிக்கொண்டு. அஞ்சல் அனுப்பிக் கொண்டு.

காட்சி 3 : பெரும்பான்மை அலுவலகத்தில் இந்த காட்சியைக் காணலாம். meeting request வந்திருக்கும். துறைத் தலைவருடன் ஒரு ஐந்து நிமிட சிறு நேர்காணல். நேரில் போனால், james bond பட வில்லன் போல முதுகு காட்டி உட்கார்ந்திருப்பார். இல்லை, மடி கணினியில் தலை புதைத்து அமர்ந்திருப்பார். கேள்விகள் மட்டும் டாண் டாண் என்று வரும். பதிலளித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே, கருத்த பழம் உருட்டி கொண்டிருப்பார். ஒரு சிறு சாரி சொல்லி அலை பேசியையும் பதில் அளிப்பார். parallel processing at its extreme ! வடிவேலு மாதிரி "என்னை வெச்சு காமெடி கீமெடி பண்ணலையே" என்று சொல்லத் தோன்றும்.

கருத்த பழம் தயாரிப்பாளருக்கு சில யோசனைகள்:

* டிராக் பந்தில் ஒரு உருத்திராட்சக் கொட்டையை வைக்கவும். கரும யோகத்தில், கண்ணாயிருக்கும் போது கொஞ்சம் புண்ணியமும் சேர்த்துக்கொள்கிறோம்.
* குட்டித் திரையில் கண்கள் இடுக்கி கொண்டு, அஞ்சல் பார்த்து பார்த்து, தூரப்பார்வை விரைவில் வந்து சேரப்போகிறது. அப்போது, கண் கண்ணாடிக்கான விசேஷ சலுகை தரலாம்.
* கண் கண்ணாடி உள்ளேயே அஞ்சல் படிக்கும் வசதி செய்து தரலாம். போர் விமானிகள் HUD ( head up display ) உபயோகிப்பது போலவே, அஞ்சல் படித்துக் கொள்கிறோம். குறைந்தது கழுத்து வலியாவது மிஞ்சும். டிஸ்ப்ளே டெக்னாலஜி முன்னேறி வரும் வேகத்தில், இது விரைவில் சாத்தியமே என்று தோன்றுகிறது.

இவ்வளவு காட்சியையும் சொல்லி விட்டு நானும் same side goal போட்டு விட்டேன்.

மனைவியிடமிருந்து "காலங்கார்த்தாலே பல்லு கூட தேய்க்காம, என்னத்த போன்ல பார்த்திட்டு இருக்கீங்களோ. புது போனே வந்தாலும் வந்துது, என்ன ஏதுன்னு ஏறெடுத்து கூட பேச மாட்டேங்கிறீங்க..." என்று பாட்டு வாங்கும் போதுதான் தெரிந்தது, எனக்கும் குரங்கு கை சிரங்கு வியாதி வந்ததென்று.