ஆரண்ய கண்டம்

சதா சலசல
இரைச்சலால்
நிறைந்த கானகத்தில்
இருள் சூழும்
ஒரு மாலைப்பொழுதில்
மின்னல் என
தோன்றி
மறைந்தது
ஒரு சொர்ணமான் .

ஆசையில்
அலைக்கழியும்
ஜானகியும்,
மானின் பின்
ஓடத் தயாராய்
ராமனும்
 லட்சுமணன் இல்லாத
வனத்தில்
ராவணரும்
காத்திருக்கிறார்.

fallen angel

ஓராயிரம் கண்கள்
ஈராயிரம் பார்வை
கருப்பும் வெளுப்பும்
இடையே கோடி
சாம்பல்களுமாய் ..

சுய உருவமும்
குணமும் அற்று
தொடுவன அனைத்தும்
பற்றிக்கொண்டு
எங்கும் நில்லாது
சதா அலையும்
ஒரு உயிர்க் கூடு.
எவன்டா இவன்?

வெளியே
இவ்விதம் இருக்க
அவன்
மறந்த தென்னவோ
மூவுலகங்களையும்
இமைக்காது விழிக்கும்
ஒரே பார்வையுடைய
தேவன்,
இந்திரன்.

An ode to Lt. Cdr. Abhilash Tomy

Restless in the legs
I love the everyday's challenges
For what they bring up in life;
i embrace the survivor's strife.

 Why me, when there were so many?
Creator brought me up here so tiny
Here I am! To fulfill what holds the destiny.
I have set sail - a journey called life.

In the stillness of time,
Neither do I think of the future
Nor do I brood over the past.
The process of discovering what I am not
What has been told and sold
I challenge everything I tightly hold.

 Every notion and belief,
I have pushed it against a watery wall
A pack of cards, apart it fell
Notion or the wall?
It is your call.

 Tossed by the mighty fury of the ocean
The mind swept away by the rhythm of the waves -
Kindling, caressing and relentlessly pounding.
The boat that was my life -
In the hugeness of the ocean – is it a speck? A shard?

 Soaked in the elements of Nature;
Submerged in the bliss of the Self
The oceans have rewarded its treasure
To the Explorer -who sacrificed all the petty pleasures.

I set sail, in a boat in high seas
I returned, with the oceans within me.
My experience, for you I sum up

Raise the sails
Catch the winds
Ride the waves
Go explore yourself!

For you are the oceans
You are the winds
You are the Creator
Of your own Universe.

போதி மரம்

மெல்லிய
குளிர் வருடும்
அதிகாலை.

பூங்காவில்
பெயர் தெரியாத மரம்.
ஆனால், வாசம் மட்டும்
முப்பதடி பரப்பும்.

வெண்ணிற ஊதுகுழல்
நறுமண பூக்கள்,
கொட்டிக் கிடக்கும்
மரத்தடியிலும் பாதையிலும்
யாருக்காக?
இவ்வளவு?

பாதையின் அழுக்கிலும்
ஈரத்தில் மக்கி மறைந்தாலும்
வாசம் மட்டும் எஞ்சும்.
கெட்டாலும் மேன்மக்கள்...?

பூக்கள் ஆயுள்
மலர்ந்த பின்
ஒரு நாளோ இரு நாளோ?

ஆயினும் தினம் தினம்
மலர் சொரியும்.
பாதைக்கும்
மரம் கீழ் நிற்போர்/நடப்போர் மீதும் -
கோவில் தொடாத பூக்கள்.
கடவுள் தேடாத பூக்கள்.

பூ மேலே
 விழுந்ததும்
எச்சமோ என்ற அதிர்ச்சியில்
அவசரமாய் திட்டிவிட்டு
மரத்தடி விட்டு விலகுவோர்
வாடிக்கை / வேடிக்கை.
மரம் தென்றலின் தாலாட்டலில்
வாசம் வெகுதூரம் பரப்பி
மேலும் பூச்சொரியும்.

பூங்காவின் எந்த
அடையாளமுமற்று
இந்த கவிதையும்
மறைபொருள் கருத்தும்
கொடுத்த இந்த
பெயரில்லாத மரம்
எனக்கு
போதி மரம்.

Time

சத்தியமா சொல்றேன் 

ஒரே வருடத்தில் 

உத்திரவாதமாக 

இளைத்து சிலிம் ஆவது  

தினசரி காலண்டர் மட்டுமே!

----

மற்றும் ஒரு நாள் 

மரணத்தை நோக்கி 

சர்வ நிச்சயமாய்!

---

வருடங்கள் உருண்டோடும் 

year of birth selectionனில் 

வாழ்க்கை  கழிந்ததென்னவொ 

நொடி நொடியாகத்தான்.

superstar

விதி தூக்கி சென்றது
கனவில் எட்டாத உயரம்
ஆரம்ப கிறுகிறுப்பு பழகி
உயரம் உணரா உயரம்...

நான் ஒரு திகழும் நட்சத்திரம்
என்னைச் சுற்றும்
எனக்கு திகட்டி தவிர்க்கும்
விண்மீன் கூட்டம்.

நான் ஒரு நிகழ்கால அதிசயம்
தலை அசைப்பில் ஆயிரம் நிகழும்
பயம் மரியாதை எல்லாம்
என்னை கணிக்கதவரை
நான் கவனிக்காதவரை
சொல்லாத ஒரு வார்த்தைக்காக

சாலையில் என்னைப் பார்ப்பவர்
விழி விரியும்
இதயம் எகிறும்
பார்த்தவருக்கே பரவசம்
ஆண்டவனே என்பவரும் உண்டு.

சதா
வெளிச்சத்திற்கு மத்தியில்
ப்ரோடோகோல் போர்வையுள்

ஓடோடி நானும் தேடுகிறேன்
விடுதலையின் வழி
விடு தளையின் வழி
என்னுள் அகழ்கிறேன்
நான் வந்த காரணம்.

பொய்மை துறந்து
புறம் அவிழ்த்து
தவிப்பிர்க்கொரு தீர்ப்பு தேடி
நிர்வாணநா(யா)ய் அலைவேன்,
ஆர் கண்ணில் படாது
ஆயிரம் காதங்களுக்கப்பால்

புகழின் புழுக்கத்தில்
மறைந்து போனதென் நிர்வாணம்.

அறிவேன் நான்
விளக்கு விலக்கி
வேகமாய் ஓடும்
ஒரு வினோத விட்டில்.

Vishwaroopa - revealed

While meditating in Nanganallur Anjaneya Temple, (February last week, 2010), a revelation of why God is represented as huge statues happened.

Be it the Jesus statue in Rio, Murugan in Batu Caves, Mahavir in Shravanabelagula, Shiva in Murdeshwar, Ranganatha of Srirangam - men who created the physical representation of God always created big.

The realization of Self, the realization that Self is a drop in the ocean of Godness, which is present everywhere, all around brings submission and humility - instantly.

The realization blows away the mind, the intellect, all the identity that has been conditioned for years together - like a Tsunami.

I lose myself to become Him. Even this statement is not right. We become One. Ultimate merger. There is no difference, between us. Aham Brahmasmi.

With such Godness, when I look around, I am connected with everything. Everyone. Harmonized.
I see Godness everywhere. The darshan happens within. The realization is within.Full (everything is Me) and empty (I am nothing) at the same time. The Godness qualities of an indescribable depth of love, compassion, gratefulness, devotion, peace and wonder. A serene thoughtless, timeless state of existence.


This is Viswaroopa darshan. Expanding from a limited form, realize and merge into the Unlimited Formless.

Not that there is someone with 4 heads, and ten hands appearing before and asking "I appreciate your bakthi. what do you want?" It happens only in visual SFX. :)


How do the realized ones, convey this to others? To show the path for others, to remind of the greatness of God, who is everywhere - biggest of the big, widest of the width and deepest of the depth.

Create the replica of God - as big as possible. Through worshiping the statue, we are addressing the Indescribable One.

Zero - revealed

While driving down Western Express Highway, (jan-1-2010), another sutra was revealed.

It just flashed, out of nowhere and the thought certainly grabs the attention. It is vivid and not yet another random thought. The source of thought. I dont know.

"Zero should be worshipped. It is beyond a number. The shape does not have a start, and it does not have an end. It is the symbolism of motherhood - from where everything comes from and goes back too. Zero symbolizes the Absolute and the Nothing at the same time.

Even mathematically, any no. trying to divide (or even multiply) zero gets zero as an answer, symbolizing its infinite nature. Infinity divided or multiplied by anything is still infinite.

Also, any number getting divided or multiplied by zero, leads to infinity, symbolizing the nothingness in it. Finite merging into infinite. Zero transforms the finite completely."

Meditation - I

22-November-2009:

During a visit to Siddhi Vinayak, a sutra was revealed to me,in a flash

Surrender unconditionally and completely to the Supreme

There is no past
There is no future
What do you have? NOW!
What have you got? EVERYTHING!
-- Revealed 22-nov-09 At siddhi vinayak

TRex in a hen coop

what is your most unforgettable moment in life? - Question to a celebrity.

*FLASH*.. Mind went into over drive.

unforgettable moments???-- it is our memory that gives our identity.. doubting this? Ask anyone in coma or suffering with Alzheimer's..

Just imagine -- if you forget your name, who you are and your home address, what will be our identity? How long will you survive? Till the time money runs out of our pocket right??

As long as we remember more and more, we have a clear identity of whatever we think of ourselves, to be.

That is Our label. The ultimate hen coop.

The hen coop where a T Rex is lying hidden. (TRex thinks itself to be a hen, so it will somehow fit itself into the coop) :)

Our label puts an end to our opportunities of freedom, innovation, creativity and expression.

The label is an illusion.

It is like a shifting sand -- Today here, tomorrow somewhere else. Today present. Tomorrow gone.

Why are we dying for an identity,a label? That is the biggest paradox in our lives.

Where is the dividing line? How much of identity is really needed?

More questions coming into my head. Or going out of my head???

:)

Digging deeper...

Questions...

So close?
Yet so far ...

So far?
Yet too close..

My senses are addicted :(
Always judgemental
Evaluations as cold metal.
My mind is afflicted :(
Its full of questions
No answers as renditions.

The sensory world is a charging bull
Impulses pour in full
I gasp for a break,
Nights I stay awake.

Out of a dream
Woke up after a scream

Nowhere to run,
nowhere to hide
In a packed stadium
Where all the faces are mine
me alone stand there naked
What am I?

Questions fill the mind
Like dust arising in wind
Answers dont come
Where is home?

Love struck in my heart
Suddenly like a wart
I know sick is this example
I lost words to her dimple

When love dawns in heart
questions became wonder
my changes I ponder
seeking answers I never bother
tolerance gone bottomless
Botherations I care for less.

At least can I say?
Enlightenment came into me.
Or did I go to it??

Again Questions :)