"Nadunisi Naigal" Movie review - "Who let the dogs out? Who? Who?

Curiosity killed the cat. ஆர்வ கோளாறு. அவ்வளவு தான். எல்லா பிலாகுகளிலும் இந்த காய்ச்சு காய்ச்சுகிற அளவுக்கு படத்தை எப்படி எடுத்து (அ) கெடுத்து இருக்கிறார் என்ற ஆர்வ கோளாறில் படம் தேடி பிடித்து தரவிறக்கம் செய்தேன் - படத்தின் அலை சுத்தமாய் ஓய்ந்து அடங்கியபின்.

இதோ ஒரு முன் எச்சரிக்கை:

௧. படத்தின் கதையை நான் எழுத போவதில்லை. ஒரு விமர்சகரின் வேலை அல்ல அது என்பது எனது அபிப்பிராயம்.
கா. இணையத்தின் முகமற்ற சுதந்திரம் கொடுத்த *** கொழுப்பில் கௌதமையோ அவரது குடும்பத்தையோ திட்ட போவதில்லை.

எனக்கு படம் பிடித்திருந்தது. நேர்த்தியான ஒளிப்பதிவு தொழில் நுட்பம். பெரும் பாலும் கதையை அமைதியாய் நகர விடும் ஒலிப்பதிவு. மொத்த கதையும் ஒரே இரவில் நடக்கிறது. எனவே நிறைய இருட்டு காட்சிகள், படத்தின் இருளான கதைக்கு (dark themed story) துணையாக. கதைக்களம் தேர்ந்தெடுத்ததில் ஒரு வித்தியாசமான முயற்சி. போல்டாக என்று கூட சொல்லலாம். இமேஜ் பாராமல் கௌதம் குதித்திருக்கிறார். ஹீரோ என்று யாரும் தனியாக கிடையாது. ஹீரோயசம் சுத்தமாக இல்லாத ஒரு கதை. வீராவாக நடித்தவருக்கு முதல் படம் என்று சொல்லும்படியாக இல்லாமல், நன்றாக தனது பாத்திரம் உணர்ந்து, உள்வாங்கி நடித்திருக்கிறார். சமீரா ரெட்டிவும் தனது பங்கை நிறைவாகவே செய்து இருக்கிறார்.

now back to the furore:

இணையத்தில் இந்த அளவுக்கு குதி குதி என குதித்து கிழித்து எறிய வேண்டிய அவசியம் இல்லாத படம். 'ஏ' சர்டிபிகேட் கொடுத்த பின்னரும் கலாசார காவலர்கள் என்று சொல்லி கொள்பவர்கள் இந்த ஆட்டம் ஆட வேண்டியது இல்லை. கதைக்கு சம்பந்தமே இல்லாமல் வரும் குத்தாட்ட அழகிகள் ஏற்படுத்தாத சலனமா ந.நி.நா. ஏற்படுத்த போகிறது?
'ஏ' சர்டிபிகேட் 18 வயது வந்தவருக்கு மட்டும் அல்ல, மனதில் முதிர்ச்சி உள்ளவர்களுக்கு மட்டும் என்றும் கொள்ளலாம்.
மனதின் முதிர்ச்சிக்கு பதினெட்டு வயது ஒரு சரியான அளவு கோல் அல்ல, இவர்களை பொறுத்தவரை.

அனேகமாக 'ஏ' சென்டரில் மட்டும் ஓடி இருக்கலாம். ஏனெனில் ஆங்கில படங்களின் பாதிப்பு ஏராளம். முக்கியமாக christopher nolan's memento. நம்ம கஜினியின் மூல கதை எடுத்த இயக்குனர். இன்னும் பல ஆங்கில படங்கள் மற்றும் நம்ம ஊர் சிகப்பு ரோஜாக்கள் - இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாய் ஞாபகப்படுத்தியபடி .

படத்தின் கடைசியில் வரும் child abuse statistics படத்தின் முதலில் காட்டி இருந்தால், ஓரளவுக்கு படம் பார்ப்பவரை prepare பண்ணி இருக்கலாம்.

குழும கூடலில் ஈடுபடும் தந்தை. மகனையும் கூட இழுத்து குழிக்குள் (no pun intended) தள்ளுகிறார். திடும் என, வாழ்வில் நாம் தவிர்க்க பார்க்கும் நினைவுகள், நடப்புகள் திரை எதிரே விரிவது, shock value உண்டாக்குகிறது. நேர் கோடாக பார்த்து, பழகி, வாழ்ந்த வாழ்கையின் இடையில், இருளாகவும், கோணலாகவும், கற்பிதங்கள் சிதைவுறும் வண்ணம் அமைந்த கதைக்களன் மனதில் ஒரு அவஸ்தையை உண்டாக்குகிறது. சில காட்சிகள் இப்படியும் நடக்குமா, நடந்திருக்குமா என பார்வையாளராய் சிந்திக்க வைக்கிறது. இயக்குனரும் அதை தானே எதிர்பார்த்திருப்பார்?

வளர்த்த கடாவே பாயில் பாய்வது மீனாட்சி கதாபாத்திரத்துக்கு அதிர்ச்சி. அவர் அதை மௌனமாய் ஏற்றுக்கொள்வது, கதாபாத்திரத்தின் புனைப்பில் உள்ள finer undercurrent emotions ஐ காட்டுகிறது.
Relationships எல்லாம் நேராக இல்லாமல் 'முன்னே பின்னே' இருக்கிற உறவுகள் சமூகத்தில் தான் எத்தனை?

மெதுமெதுவே மன நிலை பிறழும் வீரா, multi-personality disorder, சமர் தரப்பு நியாயங்களும், சமரின் நடவடிக்கைகளால் வீரா மனதை திருப்தி படுத்திக்கொள்ள உருவாக்கிக்கொள்ளும் சமாதானங்களும் சரி வர சொல்லப்படவில்லை. கதாபாத்திரங்களின் ஆழம், மற்றும் போராட்டம், அந்நியனில் சொல்லிய அளவு கூட ந.நி.நா. களில் சொல்லப்படவில்லை. குணாதிசயங்கள் மேலோட்டமாகவே சொல்லிப் போவது கதையின் வேகம் கருதி என்ற சமாதானமா, தெரியவில்லை?

இன்னது, இவ்விதம் என்று முழுவதும் சொல்லாமல் பார்வையாளர் interpretations க்கு வேண்டும் என்றே நிறைய இடங்களில் iconic reference ஆக விட்டிருக்கிறார்.(உதா) தலை முடி கேட்கும் மீனாட்சி கேரக்டர்.

இவ்விதம் இந்த படமும் கௌதம் மேனன் ஸ்டைலில், அதாவது, ஒன்றிரண்டு கதாபத்திரங்களின் மிகப் பக்கத்தில் பார்வையாளரை கொண்டு சென்று, கதையை unidimensional இல் சொல்லும் உத்தியில் உள்ளது. இதையே விசுவலாகவும், நிறைய tight closeup காட்சிகள் மூலம் காட்டுகிறார். கௌதமின் வெற்றிக்கும் (உதாரணம்: காக்க காக்க, விண்ணை தாண்டி வருவாயா, வேட்டையாடு விளையாடு) தோல்விக்கும் (உதாரணம்: வாரணம் ஆயிரம், பச்சை கிளி முத்துச்சரம்) இந்த உத்தியின் intensity யே காரணம். பார்வையாளர்கள், இயக்குனரின் மன ஓட்டத்தில் இயைந்து பார்த்தால் படம் வெற்றியாகவும் இல்லையென்றால் பெரும் தோல்வியாகவும் அமைகிறது.

மற்ற படி, இந்த படம் ஒரு ஆதர்ச கதாநாயகனின் கதை அல்ல.
எந்த ஒரு மசாலாவின் மிக்சும் இல்லை. (டூயட், குத்துப்பாட்டு, கயிறு கட்டி மேலே தூக்கி போடும் சண்டை காட்சிகள், வெளிநாட்டு படப்பிடிப்பு, வீராப்பு வசனங்கள்...)
காமெடி இல்லை

ஆதர்ச கதாநாயகன், மசாலா, காமெடி என்ற மாதிரி எதிர்பார்ப்பில் திரைப் படம் அணுகுபவர்கள் தயவு செய்து விஜய் படம் மட்டும் பார்க்கவும்.
பாலா, கௌதம், மிஷ்கின், படங்கள் அல்ல.

Marathon, the mind sport

In and out
Deeper and deeper
Breathe moving in rhythm
That is wind instrument...

Pounding heart and foot
There goes the percussion

Sweat
Heat
Life brought alive
And moving..

Nervous energy
Brings string instrument

A running Human
Is a symphony

A symphony
Not by many

A symphony
By me vs. me!

Enough
Enough
Slow down
Stop! please!
Not any more
Drags down the mind

Fatigue
Pain
The Wall
Boredom are
the mind's friends

Just do it
Just once
With auto suggestions
I cajole


Training
Target
Contest
Travel
Smell of success
Visualization of victory
are the other friends..

Me Vs Myself
The Marathon
Is a game of chess

I am the board
I am the pieces
I checkmate myself

I am the game
I am the applause
I am the reward

Life is a sport
Or
Sport is Life?

Whatever

I keep running

Questions

1. When does the Child get the awareness, that the reflection in the mirror is its own, and not someone else's?

2. How does the kid translate the alphabets from an object frame of reference to alphabetic reference? For example, "A for Apple" is understood as A is an apple - big,shiny, juicy fruit.
How does the kid unlearn?

3. How do we get into the Maayaa that we are going to live in this world forever and silently suffer through delayed gratification. Just look around. There are lasting monuments, buildings, investment plans for which we pay heavy EMI through the nose / ass ... Is it how we are designed?

4. Why is the crime rate so low, as against the wide gap of haves and the have nots? What is holding back the society of several million have nots from robbing the haves? (I am amazed at the integrity and honesty of people, who have had very little education, poor upbringing and economically poor lifestyle. Is it hardwired?

5. from where does the "right" and "wrong" come? Is it the mind? If so, which part of the mind - conscious/ sub-conscious / unconscious mind? or is it a function of the spirit/ soul?

pARADOx

* Banks opening zero balance accounts for people who do not actually need them

* Special offers only to the people who can very well afford full price.

* Special offers, Discount sale, bonanza sales in upmarket malls to attract the people who are mentally very poor - people with a craving to have more than what is actually needed.

* Grains rotting in warehouses and the population going to sleep hungry.

* We expect to be loved truly, but do not give enough unconditionally.

* Hoarders and gluttons are worshipped and looked with amazement and as role models.

* Luxury redefined as the affordability to waste, unscrupulously.

* Media behaving like scavenging animals - trying to get upclose into the personal life of people they don't care a dime.

* Law of conservation of media energy: what goes up with media attention, comes down with equally fervent media attention. The higher the fall, wider the coverage.

* Why do WAGs of European footballers have to spend on PR space in India? Who cares a damn about Cheryl Cole or Eva Longaria in India?

* The Tax payer is never asked where the money is needed to be spent

* The voters who bring the party to power, is not the best economical contributors to the Government.

* Small fry Politician of every state breaking their own state Buses and infrastructure to protest.


* Why can not the politicians, not produce within their own clan, party another Shivaji Maharaj, who at his time had the courage, bravery and skills to take on mighty Mughals?

Secret of 2011

புத்தாண்டு பலன்கள்..
2011 எப்படி?
உங்கள் எதிர்காலம்..
2011 பலன்களும் பரிகாரங்களும்

கடையெங்கும் தோரணமாய்
குட்டியும் பெரிசுமாக
புத்தகங்கள் பர பர விற்பனையில்..

ஆயினும்
எந்த ஒரு புத்தகமும் பதிக்காது
ஜோசியர் புலன்களுக்கு பிடிபடாது
வாழ்க்கை அதும் போக்கில்
பயணிக்கிறது.

Nirvana @FL350

Lost every wealth
profession, identity and
the blabbering Berry here
I leave thru
a singing arch.

There I see Peter,
Saint or sinner
I care not.

I look up to the brightness
Searching my Father
Eyes closed and
with arms wide open.

I am cross.

Head to toe it climbs up
and wanders across
The coiled one
that snakes thru
Its sense finer than the finest.

How far and how long?
Pops a thought.

It breaks the very instant
The print presses the pass.

I thank profusely
Peter, the dispassionate,

For passing me through
yet another
Airport Security check.

Skies, here I come..

Nirvana @ FL350.

FL350

சகல செல்வம் துறந்து
தொழில் மறந்து
பேசும் வழி அற்று
மணி ஓசையிடும்
வளைவாசல் நுழைவேன்.

இயேசு நாதராய் கைவிரித்து
சகலமும் துறந்தேனென
வான் பார்க்க,
தொட்டு தடவி
அடி முதல் முடி வரை
மேலேறும் நுண்புலன் பொறி.
கன நேர காத்திருப்பில்
'சக்' என அச்சிடலில்
நிறைவு பெரும்
Airport security check.

கிருஷ்ணா நீ பேகனே வாராயோ ?

அதிர்வாணத்தில்
வாகனங்கள் கதறும்
நாய் பூனை புறா காகங்கள்
படபடத்து பயத்தில் பதுங்கும்
ஒவ்வொரு வெடிச்சிதரளும்
உடல்நலம் குன்றியவர்
இருதயம், காது ஜவ்வு
பிழிந்து வலி எடுக்கும்.

ஆஸ்துமா நோயுற்றவர்
கழுத்து நெரித்து
உயிர் திருகும்
யாரும் வேண்டாத வெடிப்புகை.

காலடியில் திடுமென
வெடித்துப் பதற
வைத்தவன்
வைதவனைப் பார்த்து சிரிக்கிறான்.

குடியும் 'குடி'தனமுமாய்
நரகாசுரர் கூட்டம் நடுவே..

தீப ஒளி எங்கே - அகமும் புறமும்?
கிருஷ்ணா நீ பேகனே வாராயோ ?

அரிது அரிது மானிடராய் பிறப்பது அரிது ..

ஒரு மூலையில் மனிதர்
பசியில் வாடிச் சாக
வளர்ப்பு அல்சேஷன் தினம் தின்னும்
அரை கிலோ கறி ஒரு லிட்டர் பால்.
மேதகு மனித வாழ்வுக்கு
நாயே மேல்!

மழையிலும் வெய்யிலும் வாட்டி வதக்க
மலையும் மலை சார்ந்த மக்களும்
புகையும் புழுதியுமான
புறா கூட்டு பொருளாதாரத்துக்கு தடையாம்
துரத்து! துரத்து!

முன்னோரிட்ட வினை
கண்ணி விதைத்த கழனிகளில்
பயிராகுது கட்டை கால்கள்.

எரிவாயு, எண்ணெய்
கனிமங்கள் குடைந்தெடுக்க
உலகின் ஒரு கோடியிலிருந்து
ஓடி வந்து
படையெடுத்து அழிப்பார்
பல்லாயிரம் ஜனங்களை.

கேட்கப்படும் கேள்வி
ஒன்னே ஒன்னு
"எனக்கு எவ்வளவு?

superstar

விதி தூக்கி சென்றது
கனவில் எட்டாத உயரம்
ஆரம்ப கிறுகிறுப்பு பழகி
உயரம் உணரா உயரம்...

நான் ஒரு திகழும் நட்சத்திரம்
என்னைச் சுற்றும்
எனக்கு திகட்டி தவிர்க்கும்
விண்மீன் கூட்டம்.

நான் ஒரு நிகழ்கால அதிசயம்
தலை அசைப்பில் ஆயிரம் நிகழும்
பயம் மரியாதை எல்லாம்
என்னை கணிக்கதவரை
நான் கவனிக்காதவரை
சொல்லாத ஒரு வார்த்தைக்காக

சாலையில் என்னைப் பார்ப்பவர்
விழி விரியும்
இதயம் எகிறும்
பார்த்தவருக்கே பரவசம்
ஆண்டவனே என்பவரும் உண்டு.

சதா
வெளிச்சத்திற்கு மத்தியில்
ப்ரோடோகோல் போர்வையுள்

ஓடோடி நானும் தேடுகிறேன்
விடுதலையின் வழி
விடு தளையின் வழி
என்னுள் அகழ்கிறேன்
நான் வந்த காரணம்.

பொய்மை துறந்து
புறம் அவிழ்த்து
தவிப்பிர்க்கொரு தீர்ப்பு தேடி
நிர்வாணநா(யா)ய் அலைவேன்,
ஆர் கண்ணில் படாது
ஆயிரம் காதங்களுக்கப்பால்

புகழின் புழுக்கத்தில்
மறைந்து போனதென் நிர்வாணம்.

அறிவேன் நான்
விளக்கு விலக்கி
வேகமாய் ஓடும்
ஒரு வினோத விட்டில்.

birthday boy

"சாக்லேட் கேக் ரெண்டு கிலோ
10 நம்பர் போட்ட மெழுகு வர்த்தி
பிறந்த நாள் தொப்பிகள்
சமோசா, பெப்சி 2 லிட்டர் பாட்டில்கள்
எல்லாம் சரியா இருக்கா பார்த்துக்கோங்க"
சொல்லிவிட்டு பறந்தோடும் டெலிவரி சிறுவா
உன் பிறந்த நாள் என்று?

சிறுகதை: காலம்

திங்கள் காலை அலுவலக ரிவியூவில் இருந்த போது அலைபேசி சிணுங்கியது..
அம்மா !! இந்நேரத்தில்??
"ஹலோ?"
"சுந்தர், உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் .."
"அவசரமா அம்மா? .. கொஞ்சம் பிசியா இருக்கேனே .. சரி சொல்லுங்க"
"பாட்டிக்கு ... எனக்கு பயமா இருக்குடா..."
கான்பரன்ஸ் அறையை விட்டு வெளியே வந்தேன்.. "பாட்டிக்கு என்ன ஆச்சு?"
"பாட்டிக்கு ஞாபகம் சரி இல்லை.. முப்பது வருஷமா கூட இருக்கிற என்னையவே நீ யாருன்னு தெரியலை.. உன் பேர சித்த சொல்லேன்கிறா.. ரொம்ப வினோதமா நடந்துக்கறா ..
டிவி கூட எல்லாம் பேசறா. நிஜமான மனுஷாளுக்கும் டீவீல வர காட்சிக்கும் கூட வித்தியாசம் தெரியாம நடந்துக்கறா. நாமளா ஏதாவது சாப்பிட குடுத்தா தான் சாப்பிடறா.. குடிக்கிறா.. எனக்கு பயமா இருக்குடா.. எப்படி இருந்த மனுஷி .. நடமாட்டமே சுத்தமா இல்லைடா .. இப்படி ஆகணுமா? (விசும்பல் சத்தம்) உங்கப்பா வேற ஊர்ல இல்லை.. என்ன பண்ணுவேன்?"
சரி அம்மா .. அழாதே ..பாட்டிக்கிட்டே நான் பேசறேன்.. டென்சன் ஆகாதே. பாட்டிக்கு ஒன்னும் இருக்காது. நான் பேசி பார்த்திட்டு சொல்றேன். என்ன பண்ணனும்னு. பதட்டப்படாம இருமா."

மீட்டிங் முடித்துவிட்டு வீட்டை கூப்பிட்டேன்..
"அம்மா.. பாட்டிக்கிட்ட கொடு.."
"பாட்டி!! .."
"..........."
"பாட்டி?.. பேசறது கேக்கறதா?"
சிறிது மௌனத்துக்குப் பிறகு "யாரு?"
"நான்தான் பாட்டி.. சுந்தர்"
"சுந்தரா?... இப்போ எங்கே இருக்கே? எப்போ வரே?"
"பம்பாயில இருக்கேன் பாட்டி.. நவராத்ரிக்கி வரேன்.. ஹெல்த் எப்பிடி இருக்கு?"
பாட்டி குரலில் பழைய உற்சாகம்! நினைத்தேன். அம்மா தான் தேவை இல்லாமல் கலவரப்படறா.
"எனக்கு என்னடா? இந்த வயசுக்கு என்ன வியாதி வரணுமோ, அத்தனையும் வந்திருக்கு.. உங்கம்மா நல்லா தானே வெச்சிண்டிருக்கா.. அப்போ அப்போ ஞாபகம் மறந்து போய்டறது.. சாப்பிட்டேனா, மூத்திரம் போனேனா நினைப்பு இருக்கிறதில்ல.. இன்னும் எவ்ளோ நாளைக்கோ இப்டி? ..ஆர்த்தி எப்படி இருக்கா?
"நல்லா இருக்கா பாட்டி.. ராகவ்குதான் உடம்பு அடிக்கடி முடியாம போறது"
"ஒழுங்கா அவனுக்கு எண்ணை தேச்சு குளிப்பாட்ட சொல்லு.. உனக்கும் சின்ன வயசுல ரொம்ப படுத்தும்.. பாலரிஷ்டம் .. உன்னை ஒரு வழிக்கு கொண்டு வரதுக்கு நானும் அவரும் எவ்வளவு பட்டிருக்கோம் தெரியுமா? ராத்திரி எல்லாம் இருமிண்டே இருப்பே..அவர் உன்னை தோளில போட்டிண்டு நடையா நடப்பார்.. "

அலைபேசி மீண்டும் சிணுங்கியது ...பாஸ்!. "பாட்டி ராத்திரி கூப்பிடறேன். நல்லா தான் இருக்கே. அப்புறம் பேசறேன்."
"ஹலோ பாஸ். இதோ வரேன்."

திங்கள் தலைவலிகள். வேலை பிழிந்து எடுத்தது.

மதியம்தான் உரைத்தது.. அம்மாவிடம் பாட்டியிடம் பேசிய விபரம் சொல்லவில்லை. அம்மா ஒரு டென்சன் பார்ட்டி. தேவை இல்லாமல் குழப்பி கொள்கிறாள் ..

திரும்ப வீட்டை கூப்பிட்டேன் .. லயன் பிஸியாக இருந்தது. தொடர்ந்து பிசியாகவே இருந்தது. "ச்சே. அரட்டை அடிக்க ஆரம்பித்தால் நிப்பாட்டுவதே இல்லை"
அம்மாவை அலைபேசியில் கூப்பிட்டேன் ..
"ஹலோ?"
ரகசிய குரலில் கேட்டாள்..
"நானே கூப்பிடனும்னு நினைச்சேன்.. ரெண்டுபேரும் அப்டி என்னடா பேசறேள்?. இவ்ளோ நேரமா பாட்டி சுவாரஸ்யமா பழைய கதை எல்லாம் சொல்லிண்டு இருக்கா? உனக்கு இன்னிக்கி வேலை ஏதும் இல்லையா ?"
"!!!"

Naveena Raavanar

கதறக் கதற
கவர்ந்திழுத்துச் செல்வர்
நவீன ராவணர்
tow van வடிவெடுத்து..
கலி காலத்து ராமாயணம்
கான்கிரீட் கானகத்தில்.

காவலனா கள்வனா?

Tamanna

I reached the airport, much sooner than required, while returning from BLR --> BOM.

Airport is always an interesting place to watch crowd and there was some peculiarity, some thing unusual in the way the people were seated.

Like a magnet aligning the iron dust, there was a pattern, I could sense.

I walked around and spotted Tamanna Bhatia (Google brings about 8 million results) with her entourage.

You may say, So what? yet another celebrity.

As an actress, she was an average star in terms of acting talent, or that was I thought.

The first thing that struck me was, she looks very very young, compared to her screen character. Gorgeous and petite! Very clear complexion and without makeup, it takes a while to recognize that she is the one that dances around trees in Switzerland or Newzealand or wherever with her macho heroes.

The most important point:
Her natural expressions (smile, laughter, the look while intently listening) were wonderful. Beautiful. Unfortunately, never seen in the screen!

The Directors have not allowed her to be in her natural self and make the acting natural. Perhaps, she needs a Director like Maniratnam.

Trivia: She was gorging on a chocolate doughnut, unmindful of the people looking/staring/ogling at her in the Barista.

She later walked up, stood in queue ordered for a drink, paid the change - no tantrums or whatsoever.

Leaving with a question:
How long it takes to a hero to acclimatize while acting with such stunning beauties in close quarters?

PS: If this post feels outright falling over Tamanna, that was how I felt when she was around.

Energy Crisis of 2050

One hall-mark of an economy becoming a developed economy is the energy consumption by it citizens.

I am seeing this all around in India:

1. More Cars with higher power output upwards of 60 BHP are hitting the roads. WHEREAS The peak hour driving speed in any Indian metro does not exceed 12kmph.
** Sheer waste of resources - to build, buy, operate such cars/automobiles. **

2. Houses, Offices with more air conditioners, WHEREAS the semi-urban, rural India is suffering through power outage of 4-8 hours on any given day.
** Air conditioning only displaces the heat from inside to outside. At the rate of every MW that goes into cooling, we are heating the environment out there.

3. Migration to metros means expanding city-limits which means more distance to travel. More time on the roads. More expensive lifestyle and less time with family. Less Satisfaction. More Unhappiness.
The only excuse of a migrant? "There are no jobs in my hometown - that meets my qualification/desire"

Where are we going?

We are heading towards an energy disaster.

The widening gap between the Energy haves and the have nots. Resulting in chaos, conflicts and wars! The Gulf War II was indeed an Energy War. Nothing else.

To talk about the positive direction of change that we are going to witness:

1. Few promising sources of energy: Back to the 5 elements - Solar, Wind, Water and sky (how do we tap cosmic radiation?)

2. Regeneration of energy.

3. Life force energy i.e. Utilize the energy of Living to generate energy to power electronic devices.

3.1. How about mobile devices getting powered/re-charged by body heat?
3.2. How about create photo-synthesizing devices that produce glucose, which can power up animal kingdom directly. Spend two hours in the sun and get say, 200 Calorie energy?

4. Account for energy balance of every individual. Individuals accountable for what they consume vs what they produce.


Ideas galore.

PS
Why are not the US citizens rising the question adequately to bring Bush to the book - for telling utter lies and putting the lives of their (soldiers) countrymen at risk and destroying Iraq - a sovereign nation? Is the Iraq oil silencing the American mouths?

Dementia! (English)

The wrinkles in my face
The Life I traversed in space

Life is beautiful and sunny
Mostly though..
But for few,to remind of -
Life is beautiful and sunny.

A long journey too far
not many have stayed on par

On my own leading my life
Loneliness - its a daily strife

May be today or tomorrow?
Padded up in the pavilion
and ready to go oblivion.

Ah! my memories are fading
Forgetfulness is endearing.
Oh God! save my head
Losing it I dread

Only my memories, I want to hold tight
it goes away fading, outright.

Memories die away like an ember
What I lost, I don't even remember.

Dementia, its a shadow in twilight
ever growing on me, on my memories.

Some day, I'll forget to remember
"who am i" and my meaning
Remember to forget -
From day one of living, one starts out dying.

I struggle, I fight back
my mind from losing
how long? the count I lost tracking.

Someday, I may not remember when
Dementia silently wins and proclaims
"Its all me and there is no you."

I live, I exist,
without knowing
I live, I exist
Until I forgot to breathe
One last time.

Dementia!

கை விரல்களின் சுருக்கம்
கடந்து சென்ற
வாழ்வின் வரைபடம்.

பெரும்பாலும் சந்தோஷம்
மற்றவை
வாழ்க்கை பெரும்பாலும்
சந்தோஷமாய் கழிந்ததை நினைவுறுத்த...

நெடிய வாழ்வின் எச்சமாக
துணை வரும் தனிமை.
சொல்லிப்புரிய வைக்க
இயலாத தனிமை.
எல்லாரும் இருந்தும்
என்னுடன் என் நிழலாக ..

நாட்கள் மட்டும்
கடந்து போகும்
இதோ இதோ இன்றோ நாளையோ ...
உதறித் தள்ள வலியும் இல்லை.
பற்றி பிடித்திட பிடிப்பும் இல்லை.

விரட்டி வரும் மறதி
நினைவுகள் விழுங்காதிருக்க விழைவு.
இந்நாளின்
என் ஒரே பிரார்த்தனை.

என் நினைவுகள் மட்டுமே
என் ஒரே சொத்து.
ஆயினும் மறதி
நினைவுகள் தின்று தீர்கிறது.
பசித்து வீடு வந்த பிள்ளை போல
இன்னும் கொடு இன்னும் கொடு என்று.

தினம் நினைவுகள் மெல்ல
மறக்கின்றன..
நான் யார் என
அவ்வப்போது
நானே மறந்து போகிறேன்.

மரித்தல்
நினைவிலிருந்து ஆரம்பிக்கிறது.
ஆயினும்
போராடிப் போராடி மீட்டு வருவேன்
என் அடையாளம்.

இப்படியே
என் அடையாளம்
மீட்டு வரும் முயற்சியும்
ஒரு நாள் மறந்து போவேன்.
மறதி முழுதாய்
என்னைத் தின்று தீர்க்கும்.

அடையாளம் மறந்த
உயிருள்ள ஒரு மூட்டையாய்.
பிறந்த அன்று போல
மறந்த அன்றும்.

குரங்கு கை சிரங்கு

கருத்த பழம் .. (literal translation of Black Berry in Tamil)..

That is the title i thought of keeping for this.Then i realised there is a big business for QWERTY business phones out here. From Nokia (thatz ma fav) to Black Cherry - there will be lot of others, who will protest through tweets to twangs. So, changing the title to குரங்கு கை சிரங்கு.. excusez-moi. This post is about the travails of a guy who upgraded to a business phone recently... And this blog gonna be a multilingual one like Kites - the Box Office Bomb. Who expects a blog to be blockbuster? chalega re! Am doing justice by giving an English version of this post. very soon

It was more of a work based necessity that I needed to upgrade myself from a simple hai-hullo-bolnewala phone to a business phone. Am sharing my experience and observations, in the process of buying one.

குரங்கு கை சிரங்கு

ஹய் டெக் நண்பர்களுக்கு சிலருக்கு ஒரு வினோத வியாதி. ரெண்டு மாதத்திற்கு ஒரு தடவை, மார்கெட்டில் என்ன மொபைல் புதிதாய் வந்திருக்கிறதோ, அதை உடனடியாக வாங்க வேண்டிய கட்டாயம். அரிப்பு.
இணையத்தில் மொபைல் மார்க்கெட் வரும் முன்னரே, அதை பற்றிய ஆதி முதல் அந்தம் வரை தெரிந்து, அது குறித்து வலைப்பதிவுகளை அலசி, பிரித்து மேய்ந்து, ஒரு நடமாடும் களஞ்சியமாகவே இருப்பர்.
இதை மாதிரியான ரெண்டு ஜீவன்கள், நேரில் சந்தித்தால் இலக்கியத்தில் ரெண்டு புலவர்கள் நேரில் சந்தித்த அனுபவம் பற்றிய பாடல் போல இருக்கும். இலக்கியம் பற்றிய பற்றில்லாதவர்களுக்காக இது: இருவரும் புளகாகிதம் உற்று, பேருவகை அடைந்து, ஒரு வித பரவச நிலையில் இருப்பர் - இருவரில் யாராவது ஒருவருக்கு அலைபேசி அழைப்பு வந்து கலைக்கும் வரை.

இந்த மாதிரி ஆசாமிகளுக்காகவே, எக்ஸ்சேஞ் ஆபர் கொடுத்து (கெடுக்கும்) வைக்கும் அலைபேசி கடைகள் ஏராளம்.

கடையில் கேட்பாரோ? புதுசா கருத்த பழம் - சுட்ட பழம் வேணுமா, சுடாத பழம் வேணுமா?

காட்சி 1: பின்னிரவு காட்சி முடிந்து வரும் போது, சாலையின் சிக்னலில், நெடு நாள் கழித்து நண்பன் ஒருவனைக் கண்டேன். தலை கவிழ்த்து, உள்ளங்கையில் உற்று நோக்கியவாறு, அதி தீவிர சிந்தனையில்... சூழ்நிலையின் பிரக்ஞை அற்று இருந்தான். என்ன ஆயிற்று நண்பனுக்கு? விசாரித்ததில், கருத்த பழத்தில் அலுவலக மெயில் பார்த்திட்டு இருந்தானாம். நள்ளிரவில்! அலுவலகம் இருபத்தி நாலு மணிநேரமும் துரத்துகிறது.

காட்சி 2 : pizza hut . ஞாயிறு மதியம் ஒரு மணி. கணவன் மனைவி. இருவரும் எதிர் எதிரே. மேல் தட்டு உழைப்பாளிகள். ஏறக்குறைய அரை மணி நேரம் இருந்தனர். பேசிய வார்த்தைகள் இரண்டு வரிகளில் அடங்கி விடும்.
something like, "இதை ஆர்டர் பண்ணட்டுமா?" "சரி பண்ணிடுங்க". மீதி நேரம், தலை கவிழ்த்து இருவரும் தங்கள் கருத்த பழத்தின் டிராக் பந்தை உருட்டிக்கொண்டு. அஞ்சல் அனுப்பிக் கொண்டு.

காட்சி 3 : பெரும்பான்மை அலுவலகத்தில் இந்த காட்சியைக் காணலாம். meeting request வந்திருக்கும். துறைத் தலைவருடன் ஒரு ஐந்து நிமிட சிறு நேர்காணல். நேரில் போனால், james bond பட வில்லன் போல முதுகு காட்டி உட்கார்ந்திருப்பார். இல்லை, மடி கணினியில் தலை புதைத்து அமர்ந்திருப்பார். கேள்விகள் மட்டும் டாண் டாண் என்று வரும். பதிலளித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே, கருத்த பழம் உருட்டி கொண்டிருப்பார். ஒரு சிறு சாரி சொல்லி அலை பேசியையும் பதில் அளிப்பார். parallel processing at its extreme ! வடிவேலு மாதிரி "என்னை வெச்சு காமெடி கீமெடி பண்ணலையே" என்று சொல்லத் தோன்றும்.

கருத்த பழம் தயாரிப்பாளருக்கு சில யோசனைகள்:

* டிராக் பந்தில் ஒரு உருத்திராட்சக் கொட்டையை வைக்கவும். கரும யோகத்தில், கண்ணாயிருக்கும் போது கொஞ்சம் புண்ணியமும் சேர்த்துக்கொள்கிறோம்.
* குட்டித் திரையில் கண்கள் இடுக்கி கொண்டு, அஞ்சல் பார்த்து பார்த்து, தூரப்பார்வை விரைவில் வந்து சேரப்போகிறது. அப்போது, கண் கண்ணாடிக்கான விசேஷ சலுகை தரலாம்.
* கண் கண்ணாடி உள்ளேயே அஞ்சல் படிக்கும் வசதி செய்து தரலாம். போர் விமானிகள் HUD ( head up display ) உபயோகிப்பது போலவே, அஞ்சல் படித்துக் கொள்கிறோம். குறைந்தது கழுத்து வலியாவது மிஞ்சும். டிஸ்ப்ளே டெக்னாலஜி முன்னேறி வரும் வேகத்தில், இது விரைவில் சாத்தியமே என்று தோன்றுகிறது.

இவ்வளவு காட்சியையும் சொல்லி விட்டு நானும் same side goal போட்டு விட்டேன்.

மனைவியிடமிருந்து "காலங்கார்த்தாலே பல்லு கூட தேய்க்காம, என்னத்த போன்ல பார்த்திட்டு இருக்கீங்களோ. புது போனே வந்தாலும் வந்துது, என்ன ஏதுன்னு ஏறெடுத்து கூட பேச மாட்டேங்கிறீங்க..." என்று பாட்டு வாங்கும் போதுதான் தெரிந்தது, எனக்கும் குரங்கு கை சிரங்கு வியாதி வந்ததென்று.

Vishwaroopa - revealed

While meditating in Nanganallur Anjaneya Temple, (February last week, 2010), a revelation of why God is represented as huge statues happened.

Be it the Jesus statue in Rio, Murugan in Batu Caves, Mahavir in Shravanabelagula, Shiva in Murdeshwar, Ranganatha of Srirangam - men who created the physical representation of God always created big.

The realization of Self, the realization that Self is a drop in the ocean of Godness, which is present everywhere, all around brings submission and humility - instantly.

The realization blows away the mind, the intellect, all the identity that has been conditioned for years together - like a Tsunami.

I lose myself to become Him. Even this statement is not right. We become One. Ultimate merger. There is no difference, between us. Aham Brahmasmi.

With such Godness, when I look around, I am connected with everything. Everyone. Harmonized.
I see Godness everywhere. The darshan happens within. The realization is within.Full (everything is Me) and empty (I am nothing) at the same time. The Godness qualities of an indescribable depth of love, compassion, gratefulness, devotion, peace and wonder. A serene thoughtless, timeless state of existence.


This is Viswaroopa darshan. Expanding from a limited form, realize and merge into the Unlimited Formless.

Not that there is someone with 4 heads, and ten hands appearing before and asking "I appreciate your bakthi. what do you want?" It happens only in visual SFX. :)


How do the realized ones, convey this to others? To show the path for others, to remind of the greatness of God, who is everywhere - biggest of the big, widest of the width and deepest of the depth.

Create the replica of God - as big as possible. Through worshiping the statue, we are addressing the Indescribable One.

Zero - revealed

While driving down Western Express Highway, (jan-1-2010), another sutra was revealed.

It just flashed, out of nowhere and the thought certainly grabs the attention. It is vivid and not yet another random thought. The source of thought. I dont know.

"Zero should be worshipped. It is beyond a number. The shape does not have a start, and it does not have an end. It is the symbolism of motherhood - from where everything comes from and goes back too. Zero symbolizes the Absolute and the Nothing at the same time.

Even mathematically, any no. trying to divide (or even multiply) zero gets zero as an answer, symbolizing its infinite nature. Infinity divided or multiplied by anything is still infinite.

Also, any number getting divided or multiplied by zero, leads to infinity, symbolizing the nothingness in it. Finite merging into infinite. Zero transforms the finite completely."